Wanneer de boot van sinterklaas aan wal komt, zie je de pieten al druk in de weer met alle kinderen wat lekkers geven. Soms in zakjes, soms zo in de hand en zelfs wordt het in de lucht gegooid en beland het op de grond.

Het strooien van al dit lekkers was vroeger heel gewoon. De pieten strooiden het snoepgoed in het rond naar de kinderen die langs de kant stonden. Wegens, hele logische, hygiënische bezwaren is het strooien veranderd in uitdelen van zakjes of het geven in de hand.  Binnenshuis, zoals tijdens feesten op school, thuis of het werk van ouders strooien de pieten vaak nog wel.

Zover ik mij kan herinneren kreeg ik snoepgoed in een zakje van de pieten. Vaak had ik mazzel en kreeg ik meerdere en waren wij na de intocht thuis aan het genieten van zakjes lekkers samen met een heerlijke warme chocomel om weer op te warmen na de hele middag buiten. Gelukkig was het vaak tijdens de intocht droog, maar wel koud. Dus die chocomel was extra lekker. Kruidnootjes erin dopen en lepelen maar.

Maar wat houdt het strooigoed eigenlijk in en hoe is het ontstaan?

Strooigoed bestaat uit verschillende lekkernijen die de pieten om zich heen gooien, uitdelen en verdelen tijdens de intocht en het verblijf van Sinterklaas in Nederland en België.

Je kunt nu alweer even, tegenwoordig vanaf eind augustus, in de winkels zakken strooigoed kopen. Dit zijn vaak zakken met kruidnoten en schuimpjes. Pepernoten, peperbollen, suikergoed, chocoladeletters, borstplaat en marsepeinen figuurtjes kun je van origine ook in een zak met strooigoed terug vinden.

Strooigoed werd ooit bedacht door de Germanen. Zij maakten altijd offers aan de Goden, meestal dieren. Toen dit verboden werd door de kerk, maakten ze allerlei lekkernijen, soms in de vorm van mensen als dieren. Marsepein werd vaak in de vorm van varkens gemaakt, doordat zwijnen symbool stonden voor geluk. Strooigoed stond symbool voor het zaaien, en dan met name de pepernoten.

De recepten van het strooigoed, zoals die van kruidnoten en suikergoed, werden gemaakt van de duurste ingrediënten. Dit had te maken met het feit dat de Germanen de beste offers wilden geven aan de Goden. Dure specerijen als kaneel, kruidnagels, nootmuskaat en speculaaskruiden werden meegenomen door ontdekkingsreizigers uit Azië.